Geschiedenis van de Aïkikai So Honbu en de UBeA
De eerste Europese Aikido-bijeenkomst vond plaats in Frankrijk, Bordeaux, in 1949 door Mochizuki Sensei.
De heer André Nocquet, een judoka, volgde de lessen van Mochizuki Sensei en reisde van 1951 tot 1955 naar Japan om bij O’Sensei te studeren. Hij keerde terug met de graad van 4e Dan. In 1945 richtte de heer Minne de Judo- en Jiu-jitsu Club van België op. In 1946 creëerde Kawaishi Sensei, vertegenwoordigd door Jean De Herdt, de Belgische Judobond die in 1950 de Federale Unie van Dojo’s werd. Deze bond bracht enkele zwarte banden van de Kawaishi-methode samen (Perpete, Cardon, Vishoff, Lindebrings, Naessens, Barzin, enz.).
In 1951 werd een confederatie opgericht tussen de groep van de heer Minne en de U.F.D.
Jean De Herdt informeerde over de komst van Abe Sensei naar Parijs. Hij gaf les in de zaal van Kawaishi Sensei.
De eerste Aikido-les in België, op initiatief van de heer Lindebrings, vond plaats op 28 november 1953
In België, net als in Frankrijk, werden toekomstige beoefenaars voornamelijk gerekruteerd uit de judopraktijk.
Gedurende enige tijd gingen de heren Perpete en Lindebrings naar Parijs om hun kennis van Aikido te verdiepen. En op 4 juni 1954 besloot Abe Sensei het eerste examen te houden.
Er waren ongeveer 80 beoefenaars. Tijdens de verschillende graadexamens slaagden er meerdere op verschillende niveaus. De eerste drie die slaagden voor het 1e Dan-examen waren J. Lindebrings nr. 166 Aikikai, Georges Schiffelers nr. 167 Aikikai, de heer Stas nr. 168 Aikikai.
Bij het 3e seminar georganiseerd door de heren Jean Lindebrings en André Jean in de dojo van de heer Vishoff op 21 december 1958 vond er een examen plaats. Jean Lindebrings werd de enige Belgische 2e Dan onder nr. 42 Aikikai. André Jean werd in 1960 2e dan benoemd.
In 1960 nam Abe Sensei afscheid en keerde terug naar Japan. Onze Belgische beoefenaars gingen door met trainen onder leiding van de heer Nocquet, die toen 4e Dan was.
Een buitengewoon geluk kwam de heer Lindebrings ten goede. Hij ontdekte Murashige Sensei. Hij nam de nodige stappen zodat Murashige Sensei lessen in België wilde leiden. Murashige Shihan is 9e Dan en persoonlijk vertegenwoordiger van de oprichter van Aikido, O’Sensei Ueshiba.
Na een examen op 24 december 1961 kende Murashige Sensei de graad van 3e Dan toe onder nr. 49 Aikikai aan Jean Lindebrings.
Ondertussen arriveerde Noro Sensei in Frankrijk om Abe Sensei te vervangen als officiële afgevaardigde van het Aikikai van Japan.
De heren Chassang, Stas en Naessens gingen zijn lessen volgen, terwijl de heren Lindebrings, André Jean en Georges Schiffelers bij Murashige Shihan bleven.
Murashige Shihan promoveerde de heer Nocquet tot 5e Dan.
Op 20 april 1962 gaf oprichter O’Sensei Ueshiba toestemming om voor het eerst een Belgische federatie op te richten genaamd Aikikai So Honbu van België met Murashige Sensei als technisch directeur (oprichters: de heren Lindebrings, Perpete en Toussaint, huidig erevoorzitter). Publicatie in het Belgisch Staatsblad op 15/11/1961 onder nummer 4293.
Op 1 september 1962 werd de dojo van Murashige Sensei ingehuldigd aan de Vleurgatsteenweg 286 in Brussel. Verschillende persoonlijkheden waren aanwezig, officiële vertegenwoordigers van INEPS (nu ADEPS), mevrouw Takebayashi (de tweede grote dame van Japan).
In maart 1964 raakte Murashige Sensei dodelijk gewond bij een auto-ongeluk. Voor zijn overlijden vroeg hij Jean Lindebrings zijn werk voort te zetten in de geest van Aikido zoals gedefinieerd door O’Sensei. Jean Lindebrings werd benoemd tot 5e Dan. Mevrouw Takebayashi en de heer Mikata van de Japanse ambassade waren aanwezig.
Volgens de traditie dat na het overlijden van de Meester zijn naaste discipelen een extra graad krijgen, werd André Jean 5e Dan en ontving André Nocquet 6e Dan.
In 1964, nadat Meester Noro zijn eigen school in Parijs had opgericht, werd een jonge meester gestuurd door het Aikikai van Tokio: Tamura Nobuyoshi Sensei.
Jean Lindebrings besloot, op advies van André Nocquet, te wachten en even afstand te nemen na het overlijden van Murashige Sensei.
In 1965 slaagden verschillende leerlingen van de heer Naessens, zoals de heren Gailly, Rousseau en Dedobbeleer erin zich te verzamelen en met de hulp van Pierre Chassang (een zeer invloedrijk figuur binnen het Franse en Europese Aikido, overleden op 23 april 2013) verkregen zij de steun van Tamura Sensei.
In 1966-1967 richtten zij de A.C.B.A. op, een kopie van de A.C.E.A., tegenwoordig de F.E.A. Zij namen op geen enkel moment contact op met het Aikikai So Honbu van België, dat historisch gezien de eerste Belgische Aikido-federatie is en de door I.N.E.P.S. erkende federatie.
In 1977 werd de Union Belge d’Aïkido opgericht, de erfgenaam van het Aikikai So Honbu van België.
Deze was de eerste die vanaf 1 januari 1979 erkend werd door de A.D.E.P.S. Op haar voorstel sloten andere federaties zich snel aan (AFA, CNCNFB). Er werden “hulp-instructeur” cursussen opgezet. Drie leraren van de UBeA (de heren Lindebrings, Picrit en Engelbeen) en één van de AFA (de heer Gailly, sinds die tijd oprichter van een andere federatie, de BABF) ontwikkelden specifieke theoretische en pedagogische cursussen en Sugano Sensei zorgde voor de praktijk.
Tegenwoordig maken naast het Aikikai So Honbu van België, waar de UBeA en Aikido Vlaanderen deel van uitmaken (de U.Be.A. is erkend door het Aikikai So Honbu en de Europese Aikido Federatie), ook andere federaties deel uit van het Aikido-federatiepalet: AFA, Budo Council, IMAF, EPA, enz.
Tamura Sensei erkende het werk van de heer Jean Lindebrings en kende hem postuum de 6e Dan van het Aikikai van Tokio toe.
Ik denk dat het vandaag, in navolging van zijn belofte aan Murashige Shihan, het beste voor het Aikido zou zijn als de doelstellingen van meester Jean Lindebrings om de federaties onder één dak te verenigen, gerealiseerd worden.